Monday, February 06, 2012

Solidarity

Βλέποντας
τα μανταρίνια
και τα λεμόνια
να πέφτουν
–αδίκως –
επί του εδάφους,
μαζεύεις καμπόσα
και μοιράζεις
απ’ εδώ κι’ απ’ εκεί.

Ακούς:

«Είναι πολλά, ποιος θα τα φάει;»

«Είναι πολλά, θα φτιάξω καμιά λεμονάδα…»

Αλλά πόσο συχνά ακούς:

«Είναι πολλά, θα δώσω μερικά σε όποιον άλλο.»

Labels:

4 Comments:

Blogger the Idiot Mouflon said...

"...The less that you give, you're a taker..."

"Heaven and Hell", Black Sabbath / Dio

6/2/12 16:06  
Blogger Aceras Anthropophorum said...

μα σε είντα τόπον μεινίσκεις σιόρ; Εμέναν στο χωρκό μου ο κόσμος ζιεί 40% από ανταλλαγές. Οι Χωρκανοί φέρνουν μας έναν τάσπιν κρέιφου, έναν τάσπιν πορτοκλάλλια, 3 κραμπιά king size, 5 πάττιχους δεκάκιλους, έναν κουνέλλι, μιαν ποτσούν παστά... σε αντάλλαγήν με κάτι κουτσοδούλεια που τους κάμνει ή που τους έκαμεν πριν δέκα χρόνια ο γέρος μου, ή απλά επειδή εν γειτόνοι, καλαέρκια, τρίτα νήψια, συμπεθθέροι.

Εκαταντήσατα αρκάθρωποι μες τες πόλεις σιόρ. Θα σας θάψει το € τζιαι θα φαν την ψυσιήν σας οι τράπεζες της Γερμανίας.

6/2/12 23:07  
Blogger Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous said...

Ε, πέ μας τζαι την λύση, Ασέρα. Να πιάουμεν τα όρη τζαι τα παραρά, όξά είμαστεν χαμένοι που σιέριν; Εμένα, πάντως, ακόμα διούν μου πράματα. Σήμερα εφέραν μου κουλλούρκα χωρκάτικα!

7/2/12 16:52  
Blogger the Idiot Mouflon said...

Σύγχρονες Πολιτείες –αλλά όχι πόλεις –μπορούν να υπάρξουν τζιαι στα όρη & τα παραρά χωρίς να στερούνται ανέσεων οι κάτοικοι τους και χωρίς βιασμό της φύσης (μας).

7/2/12 16:59  

Post a Comment

<< Home