ΠΥΡ-ΕΤΟΣ

(ΣΒΗΣΕ ΤΟ PODCAST, ΑΣ' ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΥΣΤΕΡΑ)

Με το που ένοιωσες τα υγρά να μαζεύονται στα πνεμόνια σου, πριν ακόμη οι εκκρίσεις λάβουν φύλλο πορείας για τα προωθημένα φυλάκια στόματος-μύτης, έμπασες τεχνολογία στη πολεμική σου με panadol και αντιβιοτικό (chemical warfare ?), ζώστηκες τσάγια, μέλι και σουπίτσα (ανταρτοπόλεμο, τρομάρα σου)… και έστησες καρτέρι στον πυρετό.

Avanti Popolo !

Δεν ήρθε όμως με δυνάμεις ο κύριος και καλύτερα, τώρα που πούρεψες δε λέει να ψάχνεις τέτοια. Ήρθε όμως αρκετά για να σε σπρώξει έξω στο δρόμο. Ψιλόβρεχε και ήθελες εκείνη την αίσθηση της σταγόνας-λόγχης, αυτό μόνο, να νοιώθεις εκείνο το μάταιο πείσμα του Ιππότη στην Έβδομη Σφραγίδα του

Bergman.

Την άλλη μέρα ξύπνησες νοιώθοντας καλύτερα. Άρπαξες ένα μικρό λεμόνι απ’ την αυλή σου, το έστυψες σε γυαλί και είπες «άσπρο πάτο». Άναψες και τσιγάρο από συνήθεια, σαν να γουστάρεις ρε παλιόπαιδο να ακυρώνεις τις βιταμίνες, να εξασθενείς τον πνεύμονα, να …

................ …να κτίζεις και να χαλάς με ότι υλικά φτάνουν τα μάτια σου …σαν μαϊμούνι σε επίγειο παράδεισο, με τη φρενίτιδα της ζάχαρης να ακολουθεί η εξασθένηση κι’ η υπνηλία. Ώσπου ο βρυχηθμός μιας τίγρης να σε επαναφέρει στο έβδομο κλαδί, πάνω-δεξιά, προσπερνώντας κάθε υπόσχεση περιρρέουσων μπανανών.

Και για όσους μελαγχόλησαν,

μικρή προσευχή

εύθυμη.

τε-kill-α-sauce-με.