THE ONE-EYED FREAK STRIKES AGAIN

(για άλλα κατορθώματα του υποκειμένου,

εδώ )

*******
Κάθομαι και κοιτάζω από το μεγάλο παράθυρο του δωματίου μου. Η αυλή μας είναι γιομάτη από δέντρα. Το ίδιο και η αυλή του γείτονα. Είναι το καλύτερο φάρμακο, το να κοιτάς τη Φύση. Η Φύση σε ηρεμεί. Η φύση είναι το παν, η Φύση…

--Βζζζζζζζζζζζ … ζζζζζζ……

Μια μύγα. Απαίσια, βρωμερή, ενοχλητική, επίμονη μύγα. Οκταράκια, βύθιση (αεροπορία, καλυφτείτε!) –μέχρι να κινήσεις το χέρι σου έχει εξαφανιστεί.

--Μα με ποιο δικαίωμα;

Δεν ζητάω πολλά, λίγες στιγμές ηρεμίας μόνο και αυτή η μύγα μου τα χαλά όλα. Το αηδιαστικό γαργαλητό, ο φόβος για τα μικρόβια…

--Αυτό το μπισκότο είναι δικό μου, σκατένια!!!

Θα τη λιώσω! Πρέπει επιτέλους να καταλάβει ότι δεν μπορεί να τα βάζει με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος, δεν κάνει να τσακώνεσαι μαζί του. ΘΑ ΣΕ ΛΙΩΣΩΩΩΩ.

--Βζζζζ … ζζζζζζζζζζζζ ….

Άναρθρες κραυγές, σπαστικές κινήσεις, επικίνδυνα ψηλή πίεση, ένα πιθήκι που θυμώνει μπροστά στον καθρέφτη.

Α! Όλα αυτά δεν μου κάνουν καλό, θα πρέπει να ηρεμήσω. Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος σκέψης. Άλλωστε, δε φταίει και σε τίποτα η καημένη η μύγα. Τη δουλειά της κάνει. Έχει πολύ μικρή ζωή, πρέπει να τραφεί, να μεγαλώσει, να ζευγαρώσει, να κάνει απογόνους και μετά να πεθάνει. Έτσι είναι η φύση της, λογικό είναι να τρέχει απ’ εδώ κι’ απ’ εκεί. Κι’ εσύ, αν είχες να κάνεις τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο, θα έτρεχες έτσι και ούτε που θα σκεφτόσουνα να ζητάς και την άδεια των άλλων. Μάλιστα, αν σου έκαναν παρατήρηση θα θύμωνες κι’ από πάνω.

Έτσι θα έπρεπε να σκέφτεται ο άνθρωπος. Πρέπει να δείχνουμε κατανόηση για τους τρόπους της φύσης. Σαν ανώτερα όντα, θα έπρεπε να τα αποδεχόμαστε όλα αυτά, να αφήνουμε τις πόρτες ανοικτές και ατάραχοι –ίσως και με κάποια συμπάθεια –να παρατηρούμε αυτά τα θαύματα της φύσης.

--Βζζζζζζζζζζζζζζζζζ…

--Ω! Καλώς ήλθατε. Μεγάλη μας χαρά που σας ξαναβλέπουμε. Πολύ βιαστική είστε! Ε, τι να κάνουμε; Αυτά έχει η ζωή. Σας αρέσει το τζάμι μας; Όλο εκεί σας βλέπουμε… Α! Βρήκατε κάτι στο τραπέζι, κάποιο ψίχουλο ίσως;

Αυτό θα πει ηρεμία. Να μπορείς να μιλάς ευγενικά με τις μύγες και μετά να τις αφήνεις ανενόχλητες να κάνουν τη δουλειά τους. Είπαμε, έτσι προστάζει η φύση και η μύγα ακολουθεί τα ένστικτά της, λειτουργεί σύμφωνα με κάποιους κανόνες.

--Βζζζζ…

Πρέπει να το δεχτούμε επιτέλους… Τι πιο φυσικό; Η μύγα πήρε αυτό που χρειαζόταν απ’ το μπισκότο μου και τώρα ψάχνει για κάτι άλλο. Γι’ αυτό προσγειώθηκε στο μάγουλό μου. Η ΜΥΓΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ! Μάλιστα. Και …χε, χε… είναι μέσα …χε, χε… στη φύση του ανθρώπου να …χε, χε ,χε…

ΖΖΖΖΖΖΖΜΜΜΜΜΠΠΠΠΠΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜΜΜΜΜΜΜΜ

--Την πέτυχα! Έσκισα το μάγουλο μου με το χαστούκι που έδωσα αλλά την πέτυχα!

***

--Τη βασιλεία των ουρανών, άγιέ μου, σας την έκλεψε μια μύγα!

(94-97?)

*****************************

No, I can’t believe it,

I shan’t believe it!

Rapidly changing the channels

I came upon this station

with highly religious content

and the woman reading

from the bible

was surnamed

Dollar

…

(97-99?)

Ετούτο το παρέδωσα ο μουρλός σαν συμμετοχή σε διαγωνισμό ποίησης πανεπιστημίου… «ξεχνώντας» πως ο κύριος χρηματοδότης του εν λόγω ιδρύματος ήταν…. τα τααααααα η Εκκλησία των Μεθοδιστών.

Ουγκ!

P.S.: (Εδώ ο κύριος

Ντόλαρ…)